Είμαστε οι επιλογές που κάνουμε

Κάποια στιγμή εκεί που ξεκουράζεσαι μετά από μία δύσκολη μέρα αφήνεις το μυαλό σου να ξεφεύγει. Σκέφτεσαι διαφορά από το τι είχες φάει χθες, τι θα φορέσεις αύριο, μέχρι και το τι θα κάνεις το βράδυ. Κάνεις έναν μικρό απολογισμό της μέρας σου από αυτούς τους απολογισμούς που θα κάνεις μία στο τόσο. Μιλάω για αυτούς που θα κάνεις στο τέλος του χρόνου, σκέφτεσαι όλο σκέφτεσαι από το πιο σημαντικό στο πιο ασήμαντο για τη ζωή σου ή ακόμα και τη ζωή γενικά.

Και έχεις φτάσει στο σημείο να σκέφτεσαι μέχρι και τα υπαρξιακά. Να ρωτάς τον εαυτό σου, γιατί ζεις, γιατί ήρθες στον κόσμο; αν όντως υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και αν υπάρχει εμείς άραγε μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους που χάθηκαν; αυτοί μπορούν να μας δουν; αν όχι, γιατί το πιστεύουμε;

Γιατί έχει ανάγκη ο άνθρωπος να πιστεύει σε μία ανώτερη δύναμη; Γιατί έχουμε την ανάγκη σαν άτομα να πιστεύουμε σε ένα ψέμα; Είναι όντως ψέμα; Είναι μία υποκειμενική αλήθεια όπως θα έλεγε και ένας γνωστός μου. Έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι πιο ανώτερο, κάτι πιο δυνατό, να στηριζόμαστε σε κάτι μεγαλύτερο. Και όμως πόσο αληθινό είναι αυτό; Γιατί να μην μπορούμε να στηριχθούμε μόνοι μας τα πόδια μας; Γιατί να μην μπορούμε να πιστεύουμε μόνο στον εαυτό μας; είναι εγωιστικό αλλά και τόσο αληθινό.

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις μια απάντηση έχω να δώσω. Πίστεψε στον εαυτό σου. Είναι το άλφα και το ωμέγα σχεδόν όλων των παραπάνω ερωτήσεων. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην αυτοπεποίθηση. Θα το έχεις προσέξει, βέβαια. Ο άνθρωπος με την περισσότερη αυτοπεποίθηση έχει και περισσότερες επιτυχίες στην ζωή του.

Εμπιστεύσου τις επιλογές σου, στήριξε τες. Πρώτα από όλους εσύ έχεις την υποχρέωση να το κάνεις. Μην περιμένεις από τρίτους να το κάνουν για σένα. Και θα αρχίσεις να ζεις πιο ευτυχισμένος όταν αποδεχθείς πως σε αυτό τον κόσμο είσαι μόνος σου. Όσο πιο γρήγορα το πάρεις απόφαση, τόσο πιο εύκολα θα μπορείς να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου. Και όπως είπε και ο Φρήντριχ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος, «Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι.».

Και στην τελική, μπορεί όντως να κάνεις λάθος επιλογές. Και σεβαστό, δεν έχεις γεννηθεί με οδηγίες χρήσης. Από τα λάθη σου θα μάθεις. Και όπως έλεγε και ο Ιρλανδός συγγραφέας, Σάμουελ Μπέκετ «Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.». Μην περιμένεις από κανένα να μην βλέπει τα λάθη σου, να είσαι περήφανος για αυτά. Θυμάμαι που ένας γνωστός μου, μου είχε πει, «Όσα σωστά και να κάνεις, όλοι θα κρίνουν το ένα και μοναδικό λάθος που έκανες» και από τότε το κρατάω σαν κανόνα στην ζωή μου.

Και θα τελειώσω με τον Γερμανό ποιητή και φιλόσοφο, Βόλφγκανγκ Γκαίτε όπου είχε πει «Να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και τότε θα ξέρεις πώς να ζήσεις τη ζωή σου.». Ζήσε όπως εσύ θες και αγαπάς. Είμαστε οι επιλογές που κάνουμε, φρόντισε εσύ να κάνεις τις σωστές. Μην γίνεις η προσωπική κούκλα κανενός.

Η ζωή από την αρχή

Φτάνει η στιγμή που πρέπει να αρχίσεις από την αρχή. Είτε αυτό είναι στο συναισθηματικό, επαγγελματικό ή στον προσωπικό τομέα. Όταν πρέπει να αλλάξεις το πρόγραμμα σου, όπου όλα να είναι σε μια γραμμή, μια συνήθεια. Εκεί που ακούς την λέξη “απολύεσαι” από το αφεντικό σου, ή “χωρίζουμε” από τον σύντροφο σου ακόμα και η ανακοίνωση του γιατρού ότι ένας αγαπημένος σου άνθρωπος έχει φύγει από την ζωή. Και στις τρεις περιπτώσεις αναγκάζεσαι να αλλάξεις τον τρόπο που έμαθες να ζεις. Άμεσα η έμμεσα, εξαρτάται σε ποιο τομέα μιλάμε.

Στον επαγγελματικό, θα κανείς άμεση αντικατάσταση της παλιάς δουλειάς. Ψάχνεις να βρεις μια νέα δουλειά, την ίδια και ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη. Ακούγεται συχνά από πολλούς εργοδότες “ Ουδείς αναντικατάστατος” και όντως ισχύει. Όμως όπως κάνεις δεν είναι αναντικατάστατος, έτσι και καμία δουλεία δεν είναι αναντικατάστατη. Όταν έχεις αγάπη και πάθος για αυτό που κάνεις, πάντα θα αναγνωρίζεται, αργά ή γρήγορα. Σε όποιο τομέα και να δουλεύεις, είναι σημαντικό να δείχνεις σθένος για αυτό που κάνεις. Να γίνεται o στόχος σου το να γίνεις καλύτερος και να τον πετύχεις. Είναι υπερτιμημένη η εμπειρία, για αυτό μην το σκέφτεσαι. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις. Βάζεις στόχους και συνεχίζεις.

Στον συναισθηματικό τομέα, είναι λίγο πιο περίπλοκα. Λένε ότι είναι εύκολο να ερωτευτείς, δύσκολο όμως να αγαπήσεις ή και το αντίθετο. Όταν χωρίζεις πάντα υπάρχουν οι δύο ομάδες φίλων που θα σου πουν «έλα μωρέ δεν σου άξιζε αυτός» ή «δεν πειράζει φιλενάδα μου θα βρεις κάτι καλύτερο». Τώρα που το σκέφτομαι κανείς δεν θα σου πει ότι εσύ είχες το φταίξιμο και να σε βοηθήσει να φέρεις τον άνθρωπο σου πίσω. Δεν ξέρω γιατί να γίνεται αυτό, πάντως γίνεται. Παρόλα αυτά τα συναισθήματα δεν έχουν χειριστήριο να τα ελέγχεις. Σου γίνεται συνήθειο ένα άτομο, περνάς πολύ χρόνο την ημέρα μαζί του. Έχεις μάθει να ζεις μαζί του, να σε προσέχει και να το νοιάζεσαι. Και τέλος, να καταλήγετε δύο ξένοι. Να αλλάζει η καθημερινότητα σου. Να αλλάζουν όλα. Να σταματάει κάθε πρωί να είναι το πρώτο μήνυμα της ημέρας σου, και η τελευταία σου καληνύχτα. Ενώ τον αγαπάς χωρίς όρια να πρέπει να βάζεις τελεία. Αρχίζεις να βγαίνεις μόνη σου. Να γνωρίζεις τον εαυτό σου από την αρχή. Μαθαίνεις να ζεις μόνο για σένα. Δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Αυτό όσο άσχημο να ακούγεται, είναι πραγματικά υπέροχο. Είναι υπέροχο να στηρίζεσαι μόνη σου, να μπορεί να είναι η καλύτερη φίλη σου η μοναξιά. Και όταν γνωρίσεις ξανά τον εαυτό σου. Περνάς τα στάδια του χωρισμού, ανώδυνα ή επώδυνα. Ποιος είπε ότι είναι εύκολο, αλλά ούτε και δύσκολο. Απλώς αρχίζεις από την αρχή.

Όπως και σε ένα θάνατο, δεν τον ξεπερνάς ποτέ. Όταν φεύγει από την ζωή ένας αγαπημένος άνθρωπος, δεν ξεπερνιέται έτσι απλά. Δεν μπορείς να πεις, ξεπέρασα τον θάνατο, απλώς έμαθες να ζεις μαζί με αυτόν. Είναι αδύνατο να φέρεις τον χρόνο πίσω και να σώζεις τον άνθρωπο σου. Ούτε φταίει κάνεις για αυτό, όποια και να είναι τα αίτια. Με την πάροδο του χρόνου, έρχεται η στιγμή που μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια. Γίνεται μέρος της καθημερινότητας σου.

Χαμόγελα, σε όλες τις περιπτώσεις η ζωή συνεχίζεται. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Ήρθε ο καιρός να σταθείς στις δικές σου δυνάμεις και να σου γίνει συνήθεια να βάζεις πάνω από όλα τον εαυτό σου. Όσο εγωιστικό και να ακούγεται.