Χριστούγεννα, μια γιορτή αγάπης και καλοσύνης; ή μια γιορτή εμπορευματοποίησης;

Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που αγαπούν μικροί και μεγάλοι. Ανυπομονούν για αυτά μήνες ολόκληρους. Τα μικρά παιδία πιστεύοντας στον Άγιο Βασίλη, αρχίζουν από νωρίς να σκέφτονται τι θα ζητήσουν από αυτόν και να του γράψουν το γράμμα με την ελπίδα να το αποκτήσουν. Όμως όσο μεγαλώνουν, η χριστουγεννιάτικη λίστα μικραίνει, γιατί πλέον  αυτά που χρειάζονται δεν αγοράζονται.  
Πολλοί χρησιμοποιούν τα δώρα ως ένδειξη αγάπης και πιστεύουν ότι είναι ένας τρόπος να δείξουν στον αγαπημένο τους πόσο τον νοιάζονται και τον σκέπτονται, βάζοντας έτσι μια τιμή στους αγαπημένους τους, ταμπελίτσες και περιτυλίγματα στα συναισθήματα. Παρασυρόμαστε στο ρεύμα του εμπορίου και τις ψεύτικης χαράς. Η ευτυχία όμως κρύβετε στα απλά και στους γύρω μας και όχι στα υλικά αγαθά. «Τα καλύτερα δώρα γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο: Η παρουσία μιας ευτυχισμένης οικογένειας, που ο ένας είναι τυλιγμένος γύρω από τον άλλον.» είπε ο Burton Hillis, Τηλεοπτικός χρονικογράφος.

Πάρα πολύς κόσμος αυτή την μέρα δουλεύει σε κάποιο χώρο εστίασης, είτε αυτό λέγετε καφετέρια, είτε εστιατόριο, είτε μπαρ. Περνάει αυτή την πολύ σημαντική και κυρίως οικογενειακή γιορτή μακριά από την οικογένεια του. Με την δικαιολογία πάντα ότι αν δεν δουλέψουν τις μέρες που ο υπόλοιπός κόσμος έχει άδεια από την εργασία του τότε πότε θα δουλέψει. Και εντάξει θα παραλείψω το γεγονός της επίσκεψης σου σε ένα από τους χώρους εστίασης. Μπορείς να μου εξηγήσεις ένα σοβαρό λόγο γιατί πρέπει αν είσαι και αγενείς με το συγκεκριμένο εργαζόμενο; Μην ξεχνάς πως είναι να είσαι μακριά από τους αγαπημένους σου σε μια τόσο οικογενειακή γιορτή. Μην ξεχνάς, μπορεί να είναι εκεί χωρίς να έχει άλλη επίλογη, και παρόλα αυτά πρέπει να είναι χαρούμενος και καλοδιάθετος.
Δείξε επίσης ενδιαφέρον για τον νοσοκόμο, τον πυροσβέστη και τον αστυνομικό. Που αντί να είναι με τις οικογένειες τους είναι στα πόστα τους και στα καθήκοντα τους για να σου παρέχει υγεία και ασφάλεια. Δείξε σεβασμό στον εργαζόμενο. Συμπεριφέρσου σε αυτόν όπως θα ήθελες να συμπεριφερθούν αν θα ήσουν πότε στην θέση του.

Και πάνω σε αυτό έρχομαι ξανά να θίξω πόσο χάλια γίνονται τα Χριστούγεννα χρόνο με τον χρόνο. Πλέον γεμίζει αδιαφορία από όλους, χρόνο με τον χρόνο η καλοσύνη εξασθενεί, ο εγωισμός όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει.

Εμένα προσωπικά μου έχουν λείψει τα παιδικά μου Χριστούγεννα. Ήταν η τότε αγαπημένη μου αργία. Την περίμενα με ανυπομονησία κάθε χρόνο. Όχι όμως για τα δώρα, τα ρεβεγιόν και το φαγητό. Τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση της αγάπης, της καλοσύνης, της ηρεμίας, της γαλήνης, είναι η αργία της προσφοράς. Τα δυνατά και αγνά συναισθήματα. Είναι αυτά που θα πάρεις ένα χαμόγελο από έναν άγνωστο, μια συγνώμη στον συνάνθρωπο που έσπρωξες χωρίς να το θες στον δρόμο, η πρωινή καλημέρα στους γύρω μου. Τους ξέρω δεν τους ξέρω. Είναι η συγκίνηση η χαρά η τρέλα. Μια αγκαλιά που χωράει πολύ κόσμο μέσα ανεξάρτητος χρώματος. Τα Χριστούγεννα δεν είναι τα ακριβά και χωρίς αξία δώρα είναι ο άνθρωπος δίπλα σου, δώσε αξία σε αυτόν και όχι στο άψυχο αντικείμενο.

Και τέλος όπως είπε ο Oren Arnold  «Προτάσεις χριστουγεννιάτικων δώρων: Στον εχθρό σας, τη συγχώρεση. Στον ανταγωνιστή σας, την ανοχή. Σε έναν φίλο, την καρδιά σας. Σε όλους, την φιλανθρωπία. Σε κάθε παιδί, ένα καλό παράδειγμα. Στον εαυτό σας, σεβασμό.».

Αγαπάτε, συγχωρήστε, ανεχτείτε, χαρίστε, σεβαστείτε δώστε απλόχερα τα συναισθήματα σας δεν κοστίζουν τίποτα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με υγειά και ευτυχία.

Βροχή, μέσα από τα μάτια της ψυχής

Και μόλις ακούγεται το πρώτο μπουμπουνητό της κακοκαιρίας είναι σαν να ξεκινάει και η κασέτα με τις σκέψεις σου. Κάθεσαι δίπλα από ένα παράθυρο και κοιτάς τις σταγόνες να πέφτουν με βίαιο τρόπο και να σκάνε στο έδαφος, όπου αυτό τις απορροφά διψασμένο. Κοιτάς τον ουρανό και νιώθεις να σε καταλαβαίνει καλύτερα ακόμα και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Έπειτα ακούς ένα ακόμα μπουμπουνητό από τα πολλά, τόσο δυνατό που σε αφύπνισε από τις σκέψεις σου. Και αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι μόνος σου σε ένα κόσμο όπου ζούνε άλλοι τόσοι και τόσοι που και αυτοί ζούνε μόνοι τους. Και τότε κυλάει ένα δάκρυ, κυλάει στο μάγουλο. Αγκαλιάζεις το μαξιλάρι και ξεσπάς σε κλάματα. Έχεις τόσα φυλαγμένα μέσα σου, από φίλους, από την δουλεία είναι τόσα πολλά που δεν μπορείς άλλο και ξεσπάς. Ένα ξέσπασμα με λυγμούς.

Πρησμένα πλέον μάτια από το κλάμα, κρατάς ακόμα το μαξιλάρι, με σκυμμένο το κεφάλι στο παράθυρο. Σκέφτεσαι ότι κάποτε ήσουν παιδί και στο άκουσμα της βροχής αισθανόσουν φόβο, πλέων σου προκαλεί νοσταλγία και στεναχώρια. Τι άλλο μπορούσες να νιώσεις, εκτός από φόβο, στο άκουσμα του κεραυνό. Θυμάσαι το τότε παιδί, που όποτε έβρεχε, μέσα στην τρελή χαρά καθόταν και θαύμαζες την βροχή. Έχει την δύναμη από τότε, να σε ήρεμη.  

Πάντα η βροχή σε κρατούσε μακριά από τις σωματικές και τις εξωτερικές σου ασχολίες. Συνήθως ο χειμώνας είναι η εποχή της προετοιμασίας, του σχολείου της μάθησης και κατ’ επέκταση, της αυτό βελτίωσης. Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Με την πρώτη σταγόνα βροχής, σκοτώθηκε το καλοκαίρι». Το καλοκαίρι του ήλιου, της λιακάδας, της ξεκούρασης, του μπάνιου στην θάλασσα και γενικότερα των διακοπών.

Σου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός. Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο σου. Μια ηρεμία στην ψυχή. Μια γαληνεύσει που έφτασε το ουράνιο τόξο. Πλημμύρισε την καρδία σου με διάφορα χρώματα. Για να φτάσεις στην τελική ηρεμία χρειάζεσαι προσωπική δύναμη, για να το πετύχεις πρέπει να περάσεις από καταιγίδες. Και τέλος σύμφωνα με την Ντόλι Πάρτον «Αν θες να απολαύσεις το ουράνιο τόξο, πρέπει πρώτα να ανεχτείς τη βροχή».

Μοναξιά, όχι και τόσο άσχημα τελικά

Στο κόσμο της υποκρισίας εκεί που όσο αληθινός και αν είσαι δεν θα εισπράξεις την ίδια ανιδιοτελή συμπεριφορά. Δεν υπάρχει πλέον ανιδιοτέλεια  ανάμεσα στους ανθρώπους. Είμαστε σε ένα κόσμο όπου σε κρίνουν, όχι από προσωπική άποψη, αλλά από το τι θα ακούσουν από τρίτους. Ακούς πολλά ψέματα για τον εαυτό σου, βασισμένα μεν σε αληθινά γεγονότα αλλά δεν παύουν να είναι ψέματα. Υπάρχει ζήλια μίσος και κακία, βλέπεις ανθρώπους που επιλέγουν την ειλικρίνεια και την αλήθεια. Ο κόσμος πλέον ικανοποιείται με την δυστυχία του αλλού, δεν υπάρχει πλέον η βοήθεια ανάμεσα στους συνανθρώπους.

Αρχίζεις να ανακτάς τις δυνάμεις σου όταν αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι πραγματικά μόνος σου και πως μόνο εσύ θα ενδιαφερθείς πραγματικά για σένα.

Όσο κόσμο και να έχεις γύρω σου πάντα θα νιώθεις μόνος σου, πάντα θα νιώθεις ένα κενό, ένα κενό που είναι δύσκολο να φυλαχτεί, ένα κενό που είναι δύσκολο να καλυφθεί. Θα νιώθεις ένα κενό μοναξιάς, μία μοναξιά που δεν θα μπορείς να εξηγήσεις.

Είναι μερικές φορές που στην πραγματικότητα δεν έχεις ανάγκη να έχεις κόσμο γύρω σου. Έχεις ανάγκη για ποιοτικό κόσμο γύρω σου, κόσμο που θα ενδιαφερθεί, δεν θα περιμένει εσένα να μιλήσεις. Άτομα που θα ξέρουν ήδη ότι δεν είσαι καλά έχεις ανάγκη από κόσμο γύρω σου που θα σε αγαπάει και θα σε νοιάζεται, όπως εσύ νοιάζεσαι τον εαυτό σου. Να μην νιώθεις παραμελημένος, δεν θα ξυπνάς Σάββατο και Κυριακή νιώθοντας μιζέρια επειδή δεν έχεις δουλειά. Θα έχεις φίλους γύρω σου οικογένεια που θα σε κάνει να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, θα σε αγαπάνε και τους αγαπάς. Δεν θα χρειάζεσαι ένα σύντροφο για να καλύπτει το κένο, θα στηρίζεσαι στα πόδια σου.

Είναι ωραίο να μένεις μόνος σου. Σε βοηθάει να κάνεις σχέδια και να σκεφτείς καλύτερα το μέλλον σου, κάνεις σχέδια για τη ζωή σου, πώς θα συνεχίσεις. Βάζεις σε μια τάξη τα προβλήματα σου και προσπαθείς με ηρεμία να τα τακτοποιήσεις και να τα λύσεις. Σκέφτεσαι πως θα συνεχίσεις τις σπουδές σου. Σχεδιάζεις την ζωή σου όπως εσύ την ονειρεύτηκες. Δικά σου τα σχέδια, δικά σου τα λάθη, δικές σου οι ευθύνες.

Δεν έχεις ανάγκη κανένα μαθαίνεις να στηρίζεται μόνος σου. Δυστυχώς είναι  και αυτές οι μικρές στιγμές που χρειάζεται να μιλήσεις με κάποιον, και εκεί είναι που έρχεται ο εγωισμός και δεν θέλεις να στείλεις εσύ μήνυμα. Θέλεις απλά να το σκεφτούν μόνοι τους ότι τους έχεις ανάγκη. Κάνεις μεγάλο λάθος όμως. Όταν σου λείπει κάτι θα στείλεις, όταν θες να πεις κάτι να το πεις όταν πρέπει να διεκδικείς. Μην περιμένεις να έρθουν να σε βρουν. Την ευτυχία την κερδίζεις με σθένος και αφοσίωσή.

  Μην ζητιανεύεις συντροφιά, διεκδίκησε αυτό που σου αξίζει. Μην γίνεσαι το θύμα κανενός. Και να μην ξεχνάς ότι κανείς δεν θα νοιαστεί περισσότερο για σένα όσο θα το κάνει ο ίδιος σου ο εαυτός.  Και όπως είπε και Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925, «Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν.»

Η αλήθεια πληγώνει, όχι πιο πολύ από ένα ψέμα!!

Ένα ωραίο, γλυκό και πολύπλοκο ψέμα πληγώνει πιο πολύ από μια ψυχρή αλήθεια. Κανένα ψέμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια. Δεν ξέρω αν είναι ένα άτομο αφελείς όταν πιστεύει ένα ψέμα ή απλά είναι επειδή εμπιστεύεται ή και αρνείται ακόμα να πιστέψει ότι το συγκεκριμένο άτομο λέει ψέματα με τόση άνεση και ευκολία.

Τι σε κάνει να λες ψέματα; Είναι ο φόβος για την αλήθεια και των συνέπειων της; Μήπως σε κάνει να νιώσεις καλύτερα; Ή απλώς είναι η εύκολη λύση. Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή, η αλήθεια θα είναι πάντα εκεί, είτε την κρύψεις είτε όχι. Όπως λέει και μια αρχαιοελληνική παροιμία «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον».  Όσο και να θες να την καλύψεις, θα είναι μάταιο.

Κανένα είδος ψέματος δεν θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Δεν είναι η εύκολη λύση, το μόνο που κερδίζεις είναι να χάσεις την εμπιστοσύνη του φίλου σου, του συντρόφου σου ή της οικογένειας σου. Κάνεις ένα άτομο να σε εμπιστευτεί, να νιώσει οικεία μαζί σου. Και φαίνεσαι ανάξιος μπροστά στην αλήθεια. Σκέψου πως θα ένιωθες εσύ αν ήσουν ο λήπτης τους ψέματος. Θα ένιωθες προδοσία, κοροϊδία.

Και φυσικά η μίση αλήθεια πάλι είναι ψέμα. Ας μην κοροϊδευόμαστε και μέταξύ μας. Εννοείτε όταν αποκρύπτεις στοιχεία της αλήθειας γιατί πολύ άπλα δεν σε συμφέρουν αυτά τα κομμάτια, είναι σαν να λες ψέματα! Η ιστορία έχει ως έχει, δεν μπορείς να διαλέγεις τα κομμάτια που σε συμφέρουν, δεν πληγώνουν μόνο τον άλλον, κάνεις κακό και στον εαυτό σου. Μην λες ψέματα!!

Σενάρια επιστημονικής φαντασίας καταλήγουν οι ζωές μας. Προσπαθώντας να κρατήσεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο και να θυμάσαι τα λόγια σου. Αυτό είναι ουσιαστικά ο ψεύτης. Το ψέμα θέλει καλή μνήμη. Να θυμάσαι τις λεπτομέρειες που θα κάνουν πιο αληθοφανές το δημιούργημά σου.

Μερικές φόρες όταν σκέφτομαι κάποιον που είπε ψέματα, ακόμα και μένα. Σκέφτομαι τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτό. Και τις συνέπειες όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια και πάντα καταλήγω πως δεν άξιζε όλο αυτό το άγχος. Ακόμα και ένα μικρό και «αθώο» ψεματάκι προκαλεί άγχος τύψεις και ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα. Με τίποτα δεν θα άλλαζα την ευχαρίστηση και την χαλάρωση που σου προσφέρει η ειλικρίνεια.

Και ουσιαστικά δεν χρειάζεται να στεναχωρείς τους ανθρώπους σου δυο φόρες μια με το ψέμα και μια με την αλήθεια. Πες την από την αρχή, και καλυτέρα θα νιώσεις και πιο ειλικρινείς θα είσαι με τους γύρο σου.Και το κυριότερο με την αλήθεια, κρατάς ευτυχισμένους και δεν πληγώνεις αυτούς που αγαπάς.

Οι άγγελοι της ζωή μου

Έχω μεγαλώσει ακούγοντας τη φράση «Πρόσεχε με ποιους κάνεις παρέα». Άλλοι λένε «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.» εννοώντας φυσικά ότι από τη στιγμή που επέλεξες να κάνεις παρέα με αυτό το άτομο έχετε κοινά ενδιαφέροντα κοινό χαρακτήρα και άλλα κοινά. Επίσης πάρα πολύ λένε ότι φίλοι είναι οικογένεια που σου στέλνει ο Θεός. Η φιλία είναι σημαντική για πάρα πολύ κόσμο. Η φιλία γίνεται οικογένειά παίρνανε μαζί γιορτές, διακοπές, χαρές, λύπες, τα πάντα.

Όλοι θα έχετε διηγηθεί ιστορίες από τσακωμούς με φίλους, οι οποίοι μπορεί να διήρκεσαν για μέρες, βδομάδες ή μήνες ολόκληρους. Να έχετε να μιλήσετε για πάρα πολύ καιρό και η πιο ωραία στιγμή, η στιγμή της επανασύνδεσης που μιλάτε λες και δεν έχετε χωρίσει ούτε μία ώρα, λες και έχετε να μιλήσετε από χθες όπου αράζατε στην γνωστή καφετέρια σαν να μην άλλαξε τίποτα και να λέγατε τα ίδια νέα χωρίς να βαριέστε. Το πιο ωραίο όλων είναι ότι ο φίλος γίνεται ο εξομολογητής σου, ο ψυχολόγος σου, ο νοσοκόμος σου, πατέρας, μητέρα, αδερφός είναι ένα άτομο με διάφορους ρόλους, ένα άτομο το οποίο στέκεται δίπλα σου, όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές αλλά και στις χαρές, δεν θα βάλει το συμφέρον του ούτε πάνω ούτε κάτω από το δικό σου συμφέρον. Στέκεται βράχος δίπλα σου, στο πλευρό σου, ούτε ένα βήμα μπροστά, αλλά ούτε ένα βήμα πίσω, είναι δίπλα σου. Κάθε καβγάς σας, τις περισσότερες φορές καταλήγει σε πλάκα, σε κάνει να χαμογελάς. Όταν είσαι πάρα πολύ νευριασμένος ξέρει πώς να σου αλλάξει τη διάθεση σε 2 λεπτά. Ξέρει να διαβάζει τα μάτια σου, ξέρει να διαβάζει την λύπη πίσω από το χαμόγελο σου, ξέρει να διαβάζει τα συναισθήματα σου πίσω από μια απρόσωπη οθόνη του κινητού.

Για μένα οι φίλοι είναι πάνω από όλα. Είναι σαν μία δεύτερη οικογένεια μου. Μιλάω για αυτούς τους φίλους που θα σηκώσω το ακουστικό και πριν προλάβω να πω ότι δεν είμαι καλά θα έχουν βρει ήδη τρόπους να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Μιλάω για αυτούς τους φίλους που δεν θα χρειαστεί να ζητήσω τη βοήθεια τους, θα μου την έχουνε δώσει ήδη απλόχερα. Μιλάω για τους φίλους που δεν χωράει ο εγωισμός. Μιλάω για τους φίλους που θα συγχωρέσουν τη δύσκολη στιγμή που χρειάστηκε να ξεσπάσω πάνω τους. Για αυτούς τους φίλους που σε μία δύσκολη στιγμή θα προσπαθεί και θα παλεύει μαζί σου, σκοτώνοντας όλες τις αρνητικές σκέψεις. Να αποφεύγει τα σκάγια απτά λόγια σου, που ενώ έχεις πέσεις στα πατώματα και πυροβολείς γύρω σου και παρόλα αυτά να είναι δίπλα σου. Να τον πληγώνουν τα λόγια σου και να είναι εκεί για σένα. Αυτούς τους φίλους δεν θα τους άλλαζα ποτέ.

Ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα, την δική του προσωπικότητα τις δικές του ιδιοτροπίες. Αλλά παρόλα αυτά υπάρχει σεβασμός. Μπορεί να κοροϊδεύεις το κάθε ελάττωμα του αλλά να ξέρετε και οι δύο ότι δεν μπορείτε να ζήσετε χωριά. Που παρόλο που μπορεί εσύ να κοροϊδεύεις αυτό τον φίλο σου. Όταν τον κοροϊδέψει κάποιος ξένος θα τον υπερασπιστεί στο μέγιστο. Μιλάω για την φιλία με αγάπη δίχως να υπάρχει αύριο. Μιλάω για τη φιλία που κάθε φορά που φεύγετε αποχαιρετίζεστε. Μιλάω για τη φιλία που σου βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου, που σε κάνει να θέλεις να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό σου. Για αυτούς που θα σε έκανα να κάνεις χιλιόμετρα για να φτάσεις κοντά τους. Που και να βαριέσαι να βγεις από το σπίτι, να σηκωθείς από τον καναπέ σου να πας μέχρι και στο δίπλα δωμάτιο. Αρκεί μόνο ένα τηλεφώνημα τους για να τρέχεις δίπλα τους.

Για αυτούς τους φίλους που μαζί τους έχεις κάνει τις μεγαλύτερες τρέλες που έχεις γίνει ρεζίλι παντού. Για αυτούς που έχεις να διηγηθείς τις πιο ωραίες αναμνήσεις. Μιλάω για τους αγγέλους. Τέτοιους  αγγέλους  έχω στη ζωή μου. Μιλάω για τα άτομα που θα αγαπάω ότι και να γίνει. Για άτομα που ποτέ δεν θα μετανιώσω για την γνωριμία μου μαζί τους. Που ότι και να γίνει θα είναι στην καρδία μου.

Δεν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν μόνο λύσεις.

Προβλήματα μικρά και μεγάλα. Προβλήματα καθημερινά, προβλήματα που διαρκούν μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια. Προβλήματα σημαντικά και ασήμαντα. Κάποια για κάποιους είναι πιο σημαντικά και για άλλους όχι. Ο περισσότερος κόσμος στην ερώτηση: «Πώς είσαι;» απαντάει συνήθως: «Καλά μωρέ, εδώ προβλήματα». Τι είναι αυτό που σε κάνει να απαντάς με αυτό τον τρόπο; Τι είναι πρόβλημα για σένα; Το σωστό πρόβλημα κάποιος γνωστός μου λέει ότι είναι μόνο το πρόβλημα υγείας. Άμα έχεις την υγεία σου όλα τα άλλα λύνονται και όντως άμα το σκεφτείς καλά όλα λύνονται, ακόμα και το πρόβλημα υγείας φτάνει να το προσπαθήσεις και να το παλέψεις. Κάποιοι σκέφτονται ότι δεν αντέχουν άλλο και πέφτουν με ένα πρόβλημα στα πατώματα. Ένας ψυχολόγος είπε κάποτε, αμάν κρατάς ένα ποτήρι μισό γεμάτο, ή μισό άδειο δεν έχει σημασία. Στην αρχή θα σου φανεί αρκετά ελαφρύ. Αν μείνεις όμως το κρατάς για μια ώρα θα αρχίσει το χέρι να κουράζεται στις δύο ώρες θα αρχίσει να πονάει έπειτα στις τρεις ώρες θα μουδιάζει και πάει λέγοντας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα προβλήματα. Όσο τα έχεις στο μυαλό σου τόσο φουσκώνουν και γίνονται μεγάλα και μεγαλύτερα. Δεν σε άδικο όμως που το κάνεις αυτό, το κάνω και εγώ το κάνουμε όλοι. Στα προβλήματα των άλλων όλοι είμαστε αυτοί που θα τα θεωρήσουμε ασήμαντα και θα προσπαθήσουμε να τα προσπεράσουμε γρήγορα. Γιατί όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε το ίδιο και στα δικά μας. Τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο εγωιστές, εγωκεντρικούς και άλλα τόσα επίθετα με το εγώ μπροστά. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές θυμώνω όταν ακούω για προβλήματα, έξω η μέρα μπορεί να είναι υπέροχη , ή μία ήρεμη και χαλαρή βραδιά, καθάρισε το μυαλό σου πήγαινε έξω απόλαυσε την ζωή σου. Όλα λύνονται, από μόνα τους όχι, αλλά με το να τα σκέφτεσαι ξανά και ξανά δεν μπορούν να λυθούν πάλι. Και όπως είπε ο Γάλλος συγγραφέας Αντρέ Ζιντ, «Δεν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν μόνο λύσεις. Το ανθρώπινο πνεύμα επινοεί στη συνέχεια τα προβλήματα.»

Ζούμε μόνο μια φορά, και η πραγματική ζωή ξεκινά όταν το αντιληφθείς αυτό. Γιατί να σπαταλάμε τον πολύτιμο μας χρόνο σε αρνητικά συναισθήματα. Και αυτό είναι το βασικό μας πρόβλημα ότι δεν ζούμε την ζωή μας. Ζούμε τα προβλήματα μας. Σκληρό, το δέχομαι, αλλά δέξου και εσύ πόσο αληθινό είναι.
Καταλήγεις ξένος με τους φίλους σου γιατί δεν σε καταλαβαίνουν όπως λες, η δεν τους καταλαβαίνεις εσύ. Χάνεις κόσμο που σε νοιάζεται και νοιάζεσαι από την ζωή σου για αυτό τον γελοίο λόγο. Χάνεις σημαντικές στιγμές από ανθρώπους που αγαπάς γιατί έβαλες πάνω από όλα τον εγωισμό σου. Αυτό το κάνουμε όλοι μας, και δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα. Ζεις σε ένα πλαστό κόσμο με θλίψη μοναξιά και προβλήματα. Για να μην ρίξεις τον εαυτό σου σε τρίτους. Αμάν δεν το αλλάξεις αυτό, θα παραμείνεις μόνος σου. Και αυτό θα είναι ακόμα ένα πρόβλημα. Στο χέρι σου είναι να αλλάξεις την πραγματικότητα σου, μπορείς να την αλλάξεις; Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το πιστέψεις.

Δουλειά ή δουλεία

Πως είναι να δουλεύεις σε κόσμο; και δεν μιλάω σε μια τράπεζα ή σε ένα γραφείο εξυπηρέτησης του πελάτη. Μιλάω για έναν σερβιτόρο ή έναν Μπαριστα, γενικά σε δουλειές  που έχουν να κάνουν με επαγγέλματα όπως εστιατόρια, μπαράκια, καφετέριες κ.ο.κ.

Παρατηρούμε ότι σε τέτοια επαγγέλματα κατά μέσο όρο τα άτομα που δουλεύουν έχουν να κάνουν με ηλικίες 20 με 25, και κυρίως κατά την φοιτητική περίοδο της ζωής τους. Σε αυτό το επάγγελμα εργάζομαι και εγώ, παράλληλα με τις σπουδές μου.

Αν και αγαπάω πολύ την δουλειά μου και μου αρέσει να δουλεύω με τον κόσμο, ομολογώ ότι τις περισσότερες φορές είναι πολύ ψυχοφθορο. Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος μας αντιμετωπίζει με άσχημο τρόπο. Και γενικά έχω προσέξει πως δεν υπάρχει σεβασμός προς το πρόσωπο του σερβιτόρου. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό, δεν γνωρίζω. Πιστεύω αυτό συμβαίνει επειδή μπερδεύεται λίγο η λέξη σερβιτόρος με την λέξη δούλος.

Υπάρχουν πολλά άρθρα φτιαγμένα για το πως να εισαι σωστός στην δουλειά αυτή, πως να είσαι ευγενικός με τους πελάτες και το κορυφαίο όλων, η βίβλος των σερβιτόρων. Ναι, καλά διαβάσετε. Που εν συντομία όλα λένε να μην απαντήσεις πότε άσχημα στον πελάτη, όπως και να σου μιλήσει, έχει πάντα δίκαιο. Ήθελα να ήξερα ποιος είπε πως ο πελάτης έχει πάντα δίκαιο. Πάντως, αυτός που το είπε δεν πρέπει να δούλεψε πότε με κόσμο, και όχι! αν ρωτήσεις έναν σερβιτόρο θα σου πει ακριβώς το αντίθετο.

Και όπως έχω προαναφέρει, δουλεύω και εγώ σε αυτό το επάγγελμα. Και για να μην το ισοπεδώσω τελείως, υπάρχουν και άτομα που έχουν τρόπους. Και δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι είναι μετρημένοι. Κάποιοι, δεν λένε να καταλάβουν την σειρά προτεραιότητας, όποιος και να είσαι θα πρέπει να κάτσεις στην σειρά σου και θα πάρεις το ρόφημα που θες να πιείς στην ώρα του. Αν βιαζόσουν να ερχόσουν νωρίτερα.

Επίσης, οι καφέδες έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να τον φτιάξω στις γεύσεις που σου αρέσουν. Και αυτό μόνο στο θέμα ποσότητας καφέ και ζάχαρης, και μερικές φόρες και στο γάλα. Μην τα βάζεις μαζί μου, όταν σου λέω ότι δεν μπορώ να στο φτιάξω.

Έχεις υποχρέωση όταν μπαίνεις σε ένα μαγαζί να γνωρίζεις τι ώρα περίπου κλείνει. Όταν βλέπεις να αρχίζει να καθαρίζετε και να μαζεύτε το μαγαζί, μην ρωτάς αν θέλουμε να φύγετε για να κλείσουμε. Δεν θα ακούσεις πότε την απάντηση «ναι». Όπως και εσύ στην δουλεία σου θες να σχολάς στην ώρα σου, μάντεψε θέλουμε και εμείς.

Τέλος, μην απαιτείς ευγένεια αν δεν είσαι πρόθυμος να ανταποδώσεις.

Είμαστε οι επιλογές που κάνουμε

Κάποια στιγμή εκεί που ξεκουράζεσαι μετά από μία δύσκολη μέρα αφήνεις το μυαλό σου να ξεφεύγει. Σκέφτεσαι διαφορά από το τι είχες φάει χθες, τι θα φορέσεις αύριο, μέχρι και το τι θα κάνεις το βράδυ. Κάνεις έναν μικρό απολογισμό της μέρας σου από αυτούς τους απολογισμούς που θα κάνεις μία στο τόσο. Μιλάω για αυτούς που θα κάνεις στο τέλος του χρόνου, σκέφτεσαι όλο σκέφτεσαι από το πιο σημαντικό στο πιο ασήμαντο για τη ζωή σου ή ακόμα και τη ζωή γενικά.

Και έχεις φτάσει στο σημείο να σκέφτεσαι μέχρι και τα υπαρξιακά. Να ρωτάς τον εαυτό σου, γιατί ζεις, γιατί ήρθες στον κόσμο; αν όντως υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και αν υπάρχει εμείς άραγε μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους που χάθηκαν; αυτοί μπορούν να μας δουν; αν όχι, γιατί το πιστεύουμε;

Γιατί έχει ανάγκη ο άνθρωπος να πιστεύει σε μία ανώτερη δύναμη; Γιατί έχουμε την ανάγκη σαν άτομα να πιστεύουμε σε ένα ψέμα; Είναι όντως ψέμα; Είναι μία υποκειμενική αλήθεια όπως θα έλεγε και ένας γνωστός μου. Έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι πιο ανώτερο, κάτι πιο δυνατό, να στηριζόμαστε σε κάτι μεγαλύτερο. Και όμως πόσο αληθινό είναι αυτό; Γιατί να μην μπορούμε να στηριχθούμε μόνοι μας τα πόδια μας; Γιατί να μην μπορούμε να πιστεύουμε μόνο στον εαυτό μας; είναι εγωιστικό αλλά και τόσο αληθινό.

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις μια απάντηση έχω να δώσω. Πίστεψε στον εαυτό σου. Είναι το άλφα και το ωμέγα σχεδόν όλων των παραπάνω ερωτήσεων. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην αυτοπεποίθηση. Θα το έχεις προσέξει, βέβαια. Ο άνθρωπος με την περισσότερη αυτοπεποίθηση έχει και περισσότερες επιτυχίες στην ζωή του.

Εμπιστεύσου τις επιλογές σου, στήριξε τες. Πρώτα από όλους εσύ έχεις την υποχρέωση να το κάνεις. Μην περιμένεις από τρίτους να το κάνουν για σένα. Και θα αρχίσεις να ζεις πιο ευτυχισμένος όταν αποδεχθείς πως σε αυτό τον κόσμο είσαι μόνος σου. Όσο πιο γρήγορα το πάρεις απόφαση, τόσο πιο εύκολα θα μπορείς να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου. Και όπως είπε και ο Φρήντριχ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος, «Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι.».

Και στην τελική, μπορεί όντως να κάνεις λάθος επιλογές. Και σεβαστό, δεν έχεις γεννηθεί με οδηγίες χρήσης. Από τα λάθη σου θα μάθεις. Και όπως έλεγε και ο Ιρλανδός συγγραφέας, Σάμουελ Μπέκετ «Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.». Μην περιμένεις από κανένα να μην βλέπει τα λάθη σου, να είσαι περήφανος για αυτά. Θυμάμαι που ένας γνωστός μου, μου είχε πει, «Όσα σωστά και να κάνεις, όλοι θα κρίνουν το ένα και μοναδικό λάθος που έκανες» και από τότε το κρατάω σαν κανόνα στην ζωή μου.

Και θα τελειώσω με τον Γερμανό ποιητή και φιλόσοφο, Βόλφγκανγκ Γκαίτε όπου είχε πει «Να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και τότε θα ξέρεις πώς να ζήσεις τη ζωή σου.». Ζήσε όπως εσύ θες και αγαπάς. Είμαστε οι επιλογές που κάνουμε, φρόντισε εσύ να κάνεις τις σωστές. Μην γίνεις η προσωπική κούκλα κανενός.